de Venetiaanse Affaire - deel 5

Hoofdstuk 5

Dag 2, avond

 

Het glas valt op de grond, scherven spatten uiteen. De wijn vloeit weg tussen de voegen van de leisteen tegels.

Marco wacht nog heel even en drukt een sneltoets in op zijn telefoon.

Twee sterke mannen komen de tuin inlopen en tillen Julia voorzichtig op. Ze gaan naar boven en leggen haar op bed.

In de kamer ernaast staat een man in een zwart satijnen badjas uit het raam te kijken. Hij had gisteren al gehoopt hier te zijn maar op het laatste moment werden de plannen gewijzigd. Alesandra heeft hem een kleine pil gegeven die hij wegspoelt met een slok water. Er wordt kort op de tussendeur geklopt. Het is zover.

De man doet zijn halve masker voor en maakt het vast met een speciale sluiting waardoor het goed blijft zitten. Het meisje op het bed is wakker, tenminste ze is bij bewustzijn maar ook weer niet. Door de medicatie is ze verdoofd, haar hersenen registeren niet waar ze is of met wie. Haar lichaam reageert wel op aanrakingen, dat heeft men hem in ieder geval verzekerd.

De kamer is verduisterd, alleen een paar kaarsen verspreiden wat licht. Op de achtergrond klinkt zachte muziek.

Angelo loopt op het bed af en gaat geknield op het bed zitten.

Het meisje strekt haar hand uit om het masker af te trekken maar dat lukt niet. Het is een onbeschilderd wit masker. Het is niet eng maar waarborgt zijn anonimiteit, voor het geval dat.

De strakke binding doet wel iets met de zuurstoftoevoer naar zijn hoofd of zou dat door het pilletje komen?

Hij verplaatst zich zodat hij aan het voeteneinde van het bed zit en raakt zacht haar voeten aan. Terwijl hij zich naar voren buigt kust haar benen en glijdt traag met zijn vingers over haar satijnen jurkje naar boven. De stof gaat langzaam mee. Zijn adem stokt, er zit niks onder het jurkje. Alessandra heeft alles perfect voorbereid. De zoete geur van vanille prikkelt zijn neusgaten. Hij snuift diep. Het meisje kreunt zacht en haar handen woelen door zijn haar. Hij heeft hetzelfde soort haar als Marco, maar hij wil niet dat ze ontdekt dat er iemand anders achter het masker schuilgaat en grijpt haar handen vast. Hij wil beslist ieder risico vermijden. Zijn positie mag onder geen enkel beding in gevaar komen.

“Ssst,” fluistert hij en haalt een lint uit de zak van zijn kamerjas. Hij bindt haar polsen bijeen en maakt het lint met een simpele lus vast aan de spijlen van het bed.

Het meisje protesteert, probeert haar handen los te trekken maar hij smoort het protest met een hartstochtelijke kus. Hij haalt nu een shawltje uit zijn zak en knoopt dat rond haar gezicht. Hij blaast de kaarsen uit die aan weerszijden van het bed staan zodat er alleen nog een vaag licht van de kaarsen bij het tafeltje naast de deur komt. Met zijn vinger streelt hij over haar hals naar beneden. Zijn vingers haken achter de spaghettibandjes en trekken het rode stretch jurkje naar beneden zodat haar volle borsten ontbloot worden. Hij beroert even haar gezwollen tepels, laat los en streelt dan de binnenkant van haar dijen. Ze kreunt en kronkelt. Hij lacht zacht om haar ongecontroleerde reactie.

Met zijn vrije hand probeert hij zijn masker los te maken, maar dat lukt niet met één hand. Hij knoopt zijn badjas los en gaat schrijlings op haar zitten zodat hij met beide handen zijn masker los kan maken. Hij legt hem naast zich, binnen handbereik. Dat lucht op.

Dan doet hij alles met haar waar hij de vorige nacht over heeft gefantaseerd.

Alessandra had gelijk toen ze zei dat Tonio had beloofd dat deze jonge vrouw speciaal was. Ze is nog maagd. Even slaakt het meisje een gil maar de medicijnen doen hun werk en ze biedt geen verzet. Geleidelijk aan ontspant haar lichaam en de natuurlijke bewegingen die in het onderbewustzijn van alle vrouwen verscholen zitten, komen automatisch in werking.

Tot middernacht kan hij zijn lusten botvieren. Dan is het feestje afgelopen en moet hij zorgen dat hij ongezien door de Canal Grande naar zijn eigen Palazzo geraakt.

Veel te snel naar zijn zin wordt er twee keer achterelkaar kort op de deur geklopt. Het is tijd.

Hij kijkt naar het meisje dat in slaap is gevallen. Toch zet Angelo het masker op en glipt in zijn kamerjas. Via de tussendeur gaat hij naar de andere kamer waar zijn spullen liggen en neemt een koude douche. De harde stralen prikken als spelden in zijn verhitte huid. Hij is helemaal in de ban van het meisje.

Alessandra opent zachtjes de deur van de kamer waar Julia nog steeds ligt te slapen. Ze rolt haar op haar andere zij, trekt het besmeurde laken los en duwt het zo ver mogelijk onder Julia. Daarna rolt ze haar de andere kant op en trekt het laken helemaal weg. Vakkundig herhaalt ze deze handeling met een schoon satijnen laken en stopt het aan weerszijden in tussen de matras en het antieke houten ledikant. Ze strijkt de kreukels weg en haalt een washandje met zeep over de intieme delen van Julia. Vervolgens trekt ze haar het slipje weer aan. Dan laat ze Julia iets drinken uit een flesje met een rietje Omdat ze weet dat Julia binnen enkele minuten uit haar slaap zal ontwaken, steekt ze de kaarsen weer aan. Ze maakt de linten en de shawl los. Voordat ze de deur uitglipt, neemt ze alle spullen mee en draait de deur op slot.

Marco loopt te ijsberen in de aangrenzende kamer die Angelo zojuist verlaten heeft  Hij baalt ervan dat hij zelf niet de eerste mocht zijn. Maar het bedrag dat Angelo bood was viermaal zo hoog als anders, waarvan hij een vierde in zijn zak kon stoppen. Die verleiding was groter dan een maagd ontmaagden. Bovendien is de macht van Angelo groot en wil hij hem niet tegen zich in het harnas jagen.

Een herkenbare kuch op de gang kondigt de aanwezigheid van Alessandra aan. Een paar tellen later komt ze binnen.

“Alles is gereed, Marco. Ze wordt zo wakker, dus haast je.”

Marco opent de tussendeur en vlijt zich tussen de lakens naast Julia. Hij steunt zijn hoofd op zijn arm en kijkt naar haar.

Zachtjes kreunend opent Julia haar ogen, even weet ze niet waar ze is.

Als ze haar hoofd omdraait, ziet ze Marco naast haar liggen. Hij heeft zijn kleding aan. Zelf heeft ze haar jurk ook nog aan. Gelukkig.

Ze kan zich echter niet herinneren hoe ze hier terecht is gekomen.

 

©Elles Jansen / november 2012