Gelukkig heb ik de liefde nog en een redelijke goede gezondheid en mijn kinderen (alles in willekeurige volgorde). Maar van de liefde kan je niet leven dus er moet brood op de plank komen. En geld in het laatje.
Het nieuwe
solliciteren is natuurlijk via internet. De zoekmachines roepen dat ze mijn
droomjob zo kunnen vinden. Vol goede moed meld ik me aan. Jobrapido, Stepone, Monsterboard, Jobat, vdab. Het zijn er teveel
om op te noemen. Je hoeft je mailadres maar in te vullen en bij trefwoorden het
soort job dat je zoekt en iedere ochtend stroomt je mailbox binnen met allerlei
jobs.
Het verbaast
me iedere dag opnieuw dat ik bijvoorbeeld bij locatie Antwerpen heb ingevuld
maar banen krijg te zien in Brussel, Brugge, Gent, Hasselt, Vilvoorde en zo
verder.
Ook het woord
secretaresse kom ik maar zelden tegen. De meest vreemde functies worden me
aangeboden.
Met enige
weemoed verlang ik terug naar de ouderwetse Gazet waar ik enkele pagina’s vol
advertenties door kon lezen en met rode stift een cirkeltje kon zetten rond de
perfecte job en met blauw of groen de tweede opties.
Als je dan
eindelijk wat gevonden hebt dan is het nog niet zo eenvoudig hoor om je brief
op de juiste plek te krijgen. Eerst moet je een CV aanmaken of inlezen. Dat
valt nog mee. Dan moet je inloggen en nog veel meer gegevens invullen en dan
heb je nog een vakje waar je in min en max 250 woorden aan kan geven waarom jij
juist die persoon bent die ze zoeken.
Soms krijg je
in je inbox het hele formulier terug als bevestiging. Dan zie je dat je lay-out
helemaal niet meer zo is als je eerst had ingegeven. Voor een secretariële
functie niet geheel onbelangrijk. Het oog wil ook wat en je presentatie moet
top zijn.
Dan begint
het wachten. Gelukkig kan je op iedere smartphone ook je mail uitlezen. Het
wachten van de post op de mat is verleden tijd. Dat zou rust moeten brengen,
dat je nu op ieder moment van de dag je post kunt ontvangen. Met het grote
verschil dat je niet weet wanneer je post bezorgd gaat worden en je om de
haverklap je gsm checkt. En dus een hele dag slecht gehumeurd rondloopt omdat
je nog niets gehoord hebt.
Gek word je
ervan, van dat wachten.
En sommige
bedrijven hebben niet eens de beleefdheid om je een afwijzing te sturen. Weken
wacht je ongeduldig af.
Ook wil ik
nog wel even wat kwijt over de afschrijvingen. Sommigen zijn zeer kort en
onpersoonlijk. Anderen prijzen je om je ervaring maar zeggen dan zeer beleefd
dat het ze spijt om je te melden dat je ondanks alle goede punten toch niet
uitgenodigd wordt. De eerste keren heb ik gebeld, of teruggemaild met de vraag
waarom ik afgewezen wordt.
En dat is wat
ik alle wanhopige werkzoekende nu mee wil geven. Ze verzinnen om het even wat
om je af te wijzen. Daar word je onzeker van. Laat het niet gebeuren. Maak het
niet persoonlijk. Het haalt je gedrevenheid weg en dat ga je uitstralen. Leg
het opzij en richt je op de volgende. Ergens is er een baan voor jou. Het duurt
even en soms wel maanden. Maar het komt, zolang je maar positief blijft.
Succes aan
ons allemaal.
Februari 2013
/ Elles Jansen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten