De Venetiaanse Affaire - deel 4

Na een wonderlijke avond wordt Julia door Marco in een gondel teruggebracht naar haar hotel. Hij laat haar echter alleen op de kade achter.......

 

Hoofstuk 4

Dag 2 Julia

De volgende ochtend wordt ze gewekt door geklop op de deur. Ze schiet snel in de badjas van het hotel en opent de deur. Er staat een gerant met een ontbijtkarretje. Hij rijdt het binnen en dekt het tafeltje bij de balkondeuren die hij wagenwijd openzet. Geluiden van de stad dringen de kamer binnen, evenals de zonnestralen.

Julia kijkt toe terwijl hij in een mum van tijd een heel ontbijt uitstalt. Als hij klaar is, buigt hij diep en loopt achteruit met het karretje. Vlak voor de deur draait hij zich om en verlaat de kamer.

Julia loopt naar de gedekte tafel. Naast een kan verse jus d’orange en de bialetti met koffie staat een rode roos in een kristallen vaasje. Er hangt een minuscuul kaartje aan. Julia leest hardop: “Goedemorgen prinses, klaar om Venetië te ontdekken? Sta dan om tien uur klaar in de lobby, uw reisgids M.”

Er blijft niet veel over van het ontbijt.
Snel rommelt Julia in haar koffertje naar geschikte kleding. Toen ze thuis haar kleding inpakte, had ze geen rekening gehouden met een amoureuze wandeling. Ze had er spijt van dat ze geen mooi stelletje uitgangskleren had meegenomen. Nu moest ze het doen met een spijkerbroek, T-shirts en enkele katoenen jurkjes met bijpassende sandaaltjes. Platte sandaaltjes welteverstaan. Het moet maar. Tenslotte zal er veel gelopen worden.

Om klokslag tien stapt ze uit de lift de lobby in. Marco zit al gereed in een van de lederen banken. Hij draagt een kakibroek en poloshirt. Lekker sportief gelukkig. Hij lacht als hij haar onzekere blik ziet en loopt snel op haar af.

“Goedemorgen, lekker geslapen?”
“Als een roos,” zegt Julia dubbelzinnig.
Voor het hotel ligt weer een bootje klaar.
“Ik wil eerst met je naar Murano en Burano om je het allermooiste glasblaaswerk te laten zien van de hele wereld. ’s Middags is het daar te druk. De gemotoriseerde gondel vaart in noordelijke richting en na een minuut of vijftien zetten ze voet aan wal.

Marco neemt haar mee naar een 17^e eeuws palazzo in het centrum. Hier is een glasmuseum gehuisvest waar hij haar allerlei beroemde stukken laat zien uit de geschiedenis van de Venetiaanse glaskunst. Sommige stukken zijn al tweehonderd jaar oud. De prachtige kleuren en vormen zijn indrukwekkend. Na het museumbezoek troont hij haar mee een winkeltje in en staat erop een souvenir voor haar te kopen. Hij kiest een dansend koppeltje met prachtige azuurblauwe kleuren in de jurk van de vrouw.

“Zo zal je altijd aan me denken,” zegt hij.
Julia is ontroert en stopt het cadeautje in haar tas.
De betovering wordt abrupt verbroken als hij buiten haar hand pakt en naar de kade rent.
Hij gaat niet naar de gondel maar stapt op een Vaporetto.
“Je moet Venetië in al zijn facetten voelen en beleven,” zegt hij als ze achter op het dek staan in de stinkende oliewalm van de motor.

De dag vliegt voorbij. Het duizelt Julia van alle namen van de palazzi en hun belangrijke families. Bij de laatste palazzo heeft Marco een verassing in petto. Hij zegt tegen Julia dat ze hier uitstappen voor een speciaal diner voor twee.

Marco helpt Julia galant uit de gondel stappen en loopt de drie trapjes op naar de imposante houten deur. Ze worden hartelijk ontvangen door de patron die hen voorgaat naar de linkervleugel. Als ze bij een deur met prachtig houtsnijwerk stoppen zegt Julia.

“Ik zou me graag eerst wat willen opfrissen voordat we gaan eten”
Marco zou Marco niet zijn als hij daar niet aan gedacht had.
“Boven is een kleedkamer met een douche”, zegt hij en spreek in snel Italiaans de patron toe waarna deze haar terug naar de hal begeleidt. Ze lopen de brede marmeren trap op naar boven. De gedienstige patron opent een deur en Julia betreedt de ruimte waar een bankje en twee stoelen staan. Hier ligt een eenvoudig rood jurkje met spaghetti bandjes op haar te wachten met de pumps van de vorige avond!  Aan de muur hangt een dubbele wastafel en daarnaast staat een kaptafel tegen de wand. Achter een muurtje bevindt zich een toilet en douche.
Julia probeert het stemmetje dat alles te mooi is om waar te zijn, naar de achtergrond te duwen en stapt onder de douche.

Beneden zit Marco te telefoneren. Hij heeft Alessandra aan de lijn.

“Ja, alles is in orde. We gaan eten en zullen over een uurtje of twee wel zover zijn.” zegt hij en zet daarna zijn mobiele telefoon op stil.

Hij draait het glas met rode wijn tussen zijn vingers. Het tafeltje in de romantische kamer staat gereed. Het Palazzo heeft geen openbaar restaurant. De eigenaar heeft een deel van het palazzo ingericht als gastenvertrek waar rijke zakenmannen hun flirtaro mee naar toe kunnen nemen. Het intieme huiskamerrestaurantje biedt plaats aan een tafeltje voor twee of meer…
Venetië heeft vele geheimen en is de perfecte plaats voor liaisons.
Marco voelt of de ampul in zijn jasje zit. Hij heeft zich ook verkleed voor het diner. Natuurlijk heeft Alessandra overal aan gedacht. Wat zou hij zonder haar kunnen beginnen?

De deur gaat open en Julia stapt fris de kamer binnen. Marco laat zijn ogen over haar mooie vormen glijden. Het jurkje past haar perfect.

Julia weet niet wat ze ziet, haar mond valt open van verbazing. De bloemen, de kleine waterval, de kaarsen. Prachtig. Ze loopt op Marco af.
Marco staat op, loopt naar haar toe en schuift haar stoel naar achteren zodat ze plaats kan nemen aan het tafeltje.
“Ik zie dat je alles gevonden hebt om je op te frissen,” zegt hij, terwijl hij haar diep in de ogen kijkt.
“Ik heb er geen woorden voor,” antwoordt Julia blozend.
Er komt een man binnen met twee borden. Het voorgerecht, bestaande uit gerookte parmaham en diverse soorten meloen, wordt opgediend.
Als de ober wijn wil inschenken stuurt Marco hem weg.
“Laat maar, beste, dat doe ik zelf vanavond,” en met een vette knipoog zoals dat tussen twee mannen gaat die weten hoe de avond heen zal verlopen, verdwijnt de ober geluidloos.
Marco schenkt de glazen halfvol. Ze toasten en beginnen te eten.
Zodra Julia haar vork heeft neergelegd komt de ober binnen om de borden af te ruimen. Het lijkt wel alsof hij op een geheim teken heeft gewacht.

“Kom, ik wil je wat laten zien,” zegt Marco terwijl hij gaat staan.

Julia volgt hem naar de openslaande ramen. Ze kijken uit over een prachtige tuin en stappen op het terras. De geur van jasmijn en plumeria bezwangeren de lucht. Marco gaat weer naar binnen om de bijgevulde wijnglazen op te halen.
Er staat een houten bankje waarop ze gaan zitten. Op het moment dat Julia van haar glas nipt, klinkt de stem van Andrea Bocelli uit de speakers die buiten tegen de gevel hangen. Een perfect romantische avond, denkt Julia.

Nog even, denkt Marco.